Evde Doğum Yaptı, 4 Yıldır Çocuğuna Kimlik Verilemiyor!

Türkiye’de yaşanan çarpıcı bir mağduriyet vakası, evde gerçekleşen doğumun ardından yaşanan bürokratik tıkanıklıkları bir kez daha gündeme taşıdı. Doğumu hastane dışında gerçekleştiren bir aile, dört yıldır çocuğuna kimlik çıkartamıyor. Nüfus Müdürlüğü, doğumu belgeleyemediği gerekçesiyle kimlik tescilini reddederken, bu durum aileyi çaresizliğe sürüklüyor.

Evde Doğum Suç Değil, Ancak Sistem Tanımıyor

Evde doğum Türkiye’de doğrudan suç teşkil etmese de, sağlık sistemi bu gibi durumlara karşı hazırlıklı değil. Hastane doğumlarında otomatik olarak hazırlanan doğum raporu, evde doğumlarda mevcut olmadığından, ailenin beyanı tek başına yeterli sayılmıyor.

Çocuğun kimliğinin çıkarılabilmesi için anne ve çocuğa DNA testi yapılması isteniyor. Aile, saç, tırnak ya da tükürük örneği vermeye hazır olduğunu belirtse de, resmi makamlar yalnızca kan örneğini kabul ediyor. Üstelik DNA analizinin yapılacağı yer olarak da sadece belirli adli tıp kurumları yetkilendirilmiş durumda — örneğin Gaziantep Adli Tıp Kurumu gibi.

Nüfus Müdürlüğü Tescili Reddediyor
Nüfus Müdürlüğü, doğumu resmi sağlık kuruluşu dışında gerçekleşen çocuklara kimlik verilmesi sürecinde, doğumun ispatı için kesin ve güvenilir delil talep ediyor. Bu da çoğunlukla DNA testi anlamına geliyor. Ancak bu sürecin uzunluğu, yüksek maliyeti ve teknik zorlukları, aileleri çaresiz bırakıyor.

Kimliksiz Geçen 4 Yıl

Kimliksiz geçen bu dört yıl boyunca çocuk hiçbir resmi hakka erişemedi. Eğitim alamıyor, sağlık hizmetlerinden yararlanamıyor, nüfus kayıtlarında görünmüyor. Bu durum sadece bireysel bir mağduriyet değil, aynı zamanda ciddi bir insan hakkı ihlali olarak yorumlanıyor.

Uzmanlardan Çözüm Çağrısı

Hukukçular bu gibi durumların çözümünün ancak mahkeme yoluyla açılacak nüfus tescil davası ile mümkün olduğunu belirtiyor. Ancak bu da zaman alan, masraflı ve halkın büyük kısmının bilgi sahibi olmadığı bir süreç.

Evde doğumun artan ekonomik ve kültürel nedenlerle bazı bölgelerde tercih edildiği bilinirken, sosyal devletin bu tür vakalara çözüm üretecek şekilde mevzuatını ve uygulama prosedürlerini gözden geçirmesi gerektiği vurgulanıyor.

Sonuç: Türkiye’de “evde doğum suç değil” ama “çocuk kimliksiz kalabiliyor.” Bu da vatandaşı sistem dışına itiyor ve mağduriyetin faturası yine çocuklara kesiliyor.