“Ben Ali, 14 Yaşında Katledildim”

Sevgi Yıldız / Haber

Katledilen Alevi çocuklarının simgesi haline gelen Ali’nin hikâyesi, toplumsal hafızaya acı bir mektup gibi kazındı. Henüz 14 yaşında iken tanımadığı bir güruh tarafından acımasızca dövülen, işkence edilen ve sonunda öldürülen Ali’nin yaşadıkları, sadece bir bireyin değil, bir toplumun bastırılmış acısının yansımasıydı.

Ali’nin diliyle anlatılan çarpıcı metin, yaşanan vahşeti şöyle özetliyor:
“Beni öldürenlere hiçbir şey yapmamıştım. Ama beni, dünyada eşi benzeri görülmemiş bir şekilde katlettiler. Annem beni, yalnızca kırık dişimden tanıyabildi. Ben bir çocuktum…”

Ali’den sonra gelen Madımak katliamı, Koray’ın yakılarak öldürülmesi, her biri bu vahşet zincirinin bir halkası. Alevi çocuklarının ve gençlerinin en büyük talihsizliği ise “düşman” sıfatına layık görüldükleri bir ülkede yaşamaya çalışmalarıydı.

“Sadece İzliyorsunuz”

Bugün 61 yaşında olabileceğini ifade eden Ali’nin satırları; yaşasaydı bir pilot, bir ozan, bir bilim insanı olabileceğini hayal ettiriyor. Ama en temel hakkı –yaşama hakkı– elinden alındı.

Metinde, sadece geçmişin değil, bugünün de karanlık taraflarına dikkat çekiliyor:
Çocukların istismar, şiddet, asimilasyon, tarikat ve cemaat baskısı altında olduğu; buna rağmen yetişkinlerin sadece izlediği, uyarısı yapılıyor.

“Geleceğiniz elinizden kayıp giderken, sadece izliyorsunuz”

Ali, son sözlerinde topluma şu çağrıyı yapıyor:
“Ne Alevi’lerin ne de başkalarının çocukları bu kötülüklere maruz kalmasın istiyorsanız geleceğe odaklanın. Geleceğiniz için harekete geçin. Beni yaşatacak olan sizlersiniz. Ben nefes alamazsam bile…”

Bu sözler, yalnızca Alevi toplumunun değil, vicdan sahibi herkesin kulağında yankılanmalı. Bu çığlık, geçmişin sessiz tanığı değil, geleceğin inşasında atılacak adımlar için bir çağrıdır.