“Sessizliğimiz Razı Olduğumuzdan Değil, Onurumuzdandır”

Emekli bir Jandarma Astsubay eşinin kaleminden duygusal bir gönül yazısı: “Recebiye’nin Gönül Köşesi”

Köşe yazarı Recebiye Çataksezer, emekli bir astsubayın eşinin hikayesini kaleme aldığı yazısında, bu vatan için yıllarını vermiş astsubayların ve ailelerinin yaşadığı zorluklara dikkat çekti.

“Ben bir emekli astsubay eşiyim” sözleriyle başlayan yazı, sadece bir kimliği değil; taşınmalarla, ayrılıklarla, kaygılarla örülü bir hayatı gözler önüne seriyor.

Çataksezer, birçok emekli astsubayın bugün huzurlu bir emeklilik yerine geçim sıkıntısı içinde ikinci bir işe mecbur kaldığını vurguladı. Yıllarca zorlu görevlerde yıpranan bedenlerin ve ruhların emeklilikte de rahat yüzü göremediğini ifade etti.

Eşler olarak görev süresince yaşadıkları sessiz fedakârlıkları anlatan Çataksezer, “Bu bir lütuf değil, hak edilmiş bir yaşam talebidir” diyerek insanca bir maaş beklentisini dile getirdi.

Yazısını şu güçlü cümlelerle tamamladı:
“Bu ülke, emekli astsubayına ikinci iş aratıyorsa sorun maaş cetvelinde değil, vicdan çizelgesindedir. Sessizliğimiz razı olduğumuzdan değil, onurumuzdandır.”

Recebiye Çataksezer’in bu anlamlı yazısı, birçok emekli askerin ve ailesinin ortak duygularına tercüman oldu.

İşte o yazı…

Bir Emekli Jandarma Astsubay Eşinin Gönül Köşesi

Ben bir emekl

i astsubay eşiyim. Bu cümle, dışarıdan bakıldığında sade durur; ama içinde taşınmalar, ayrılıklar, uykusuz geceler, bir telefon sesiyle irkilmiş kalpler vardır.

Bugün pek çok emekli astsubay, emekliliğin huzurunu değil, ikinci bir işin mecburiyetini yaşıyor. Yıllarını bu vatana vermiş insanlar, geçinebilmek için yeniden çalışmak zorunda bırakılıyor.

Bu vatan için dağlarda, sınırlarda, isimsiz görevlerde ruh ve beden sağlıklarını yitirmiş binlerce astsubay var. Emeklilikle birlikte bitmeyen ağrılar, sessiz travmalar ve yarım kalan bir sağlık hikâyesi kalıyor geriye.

Biz eşler; gidenin arkasından sessizce beklemeyi, çocuklara “baban görevde” demeyi, korkuyu belli etmeden ayakta durmayı öğrendik. Şimdi de yetmeyen maaşlarla hayatı dengelemeye çalışıyoruz.

Bu bir lütuf talebi değildir. Bu, hak edilmiş bir yaşamın talebidir. Emekli astsubaylar sadaka değil, insanca yaşayacakları bir maaş istiyor. Ve biz eşleri, yalnızca duyulmak istiyoruz.

Gönül Notu:

Bu ülke, emekli astsubayına ikinci bir iş aratıyorsa orada bir eksik değil, büyük bir ayıp vardır. Bu sessizlik sabır değil, bu yoksunluk kader değildir.

Ruhunu, bedenini, gençliğini bu vatana verenler emeklilikte yok sayılıyorsa sorun maaş cetvelinde değil, vicdan çizelgesindedir.

Biz susuyoruz diye bu düzen doğru sanılmasın. Unutulmasın: Sessizliğimiz razı olduğumuzdan değil, onurumuzdandır.

Recebiye’nin Gönül Köşesi
Recebiye Çataksezer