CHP KONGRELERİNİN PERDE ARKASI: GERÇEKLERLE YÜZLEŞME ZAMANI

CHP’nin ilçe kongreleri tamamlanırken ortaya çıkan tablo, partinin iç dengelerinde ciddi kırılmaların ve sorgulanması gereken bir yönetim anlayışının varlığını gözler önüne serdi. Kongre süreçlerinin dikkat çeken en net özeti şu: Hiçbir ilçe başkanı ezici bir çoğunlukla güven tazelemedi.

Özellikle muhalif kanadın aldığı yüksek oy oranları ve bazı ilçelerde mevcut başkanların devir edilmesi, tabandaki memnuniyetsizliğin sandığa nasıl yansıdığını açıkça gösterdi. Delegeler mesajını verdi, ancak asıl soru şu: Bu mesajı belediye başkanları ve örgüt yöneticileri doğru okuyabilecek mi?

Belediye Başkanlarına Sert Uyarı
Kongrelere müdahil olan belediye başkanlarına yönelik mesaj sert ve net:
“Yarın seçim sahasına çıktığınızda, bugün karşınızda saf tutan bu delegelerle mi halktan oy isteyeceksiniz?”
Siyasetin doğası gereği, örgüt desteği olmadan sahada başarılı olmak neredeyse imkânsızdır. Delegelerin önemli bir kısmı artık ya mesafeli ya da doğrudan muhalif bir duruşta. Bu durum, yerel seçimler öncesi ciddi bir kırmızı alarmdır.

“İki Yılda Nasıl Bu Kadar Yıprandık?”
Analizin can alıcı noktası şu çağrıda gizli:
“Oturun, yalandan toz pembe aynalara değil, gerçeği gösteren aynaya cesurca bakın. İki yılda nasıl bu kadar yıprandık, arkamızdaki desteği nasıl kaybettik?”

Bu sorgulama yapılmadığı sürece ne yeni stratejiler üretilebilir, ne de örgütün güveni geri kazanılabilir. Zira sadece rakamlar değil, sahanın sesi de “değişim” diye haykırıyor.

Gerçekçilik ve Cesaret Şart
Yönetimler, kendi çevresinde çıkar ve sadakat ilişkisiyle kurulan yapay desteklere güvenmemeli. Sorulması gereken asıl soru şu:
“Yanımızda kalanlar gerçekten inançla mı, yoksa menfaatle mi duruyor?”

Bu noktada yazının finali etkili bir hatırlatmayla yapılıyor:
“Tabanda desteği biten, tavanda duramaz.”
Bu sadece bir uyarı değil, aynı zamanda bir siyasi kural. Bugün görmezden gelinen her kırılma, yarının sandığında ağır bir bedel olarak geri dönebilir.

Sonuç:
Hayallere değil, gerçeklere bakan; yalanlara değil, eleştiriye tahammülü olan kadrolar ancak partinin geleceğini kurtarabilir. Aksi takdirde, tablo değişmeden kalmaya devam eder: Bölünmüş kongreler, yıpranmış güven ve yaklaşan seçimde büyük bir risk.