KÖYÜMÜ GERİ VERİN

Bir yasa çıktı(6360sayılı kanun) ve 1600’lerin ortasında yeniden kurulmuş olan 450-500 yıllık köyüm birden mahalle oldu. Bu ilk darbe değildi. Yetmişli yılların başında köylüme şirin gözükmek isteyen iktidar, topraksız köylüye meranın büyük bölümünü dağıtarak köydeki hayvancılığa ağır bir darbe indirmişti.

Başka bir darbe de 4-5 yıl önce geldi. Lojmanlı sağlık ocağımız kapatıldı. Yeni reformla(!) nüfusu 3000’den az olan tüm belde ve köylerdeki sağlık ocakları kapatıldı. Oysa köyümün nüfusu 2000’e yakındı.  Köyümüzden gidilen komşu köy ve yaklaşık 2-3 kilometre karşımızdaki köyle beraber yaklaşık 4000 bin nüfus vardı.

Son darbe bu kanunla geldi. Osmanlıdan bu yana bağımsız bir tüzel kişiliği olan köyümün varlığı sona erdirildi ve mahalle oldu.

Yasayla köyümün dört midibüsü, Altı bahçeli kahve üstü muhtarlık ve düğün salonu olan muhtarlık binasına el konuldu. Köyümdeki konserve evi, ekipmanları belediyeye geçti. Köyümün harman yeri, köy tüzel kişiliğine ait yerler elimizden çıktı. Yetmedi mezarlığımız elden gitti. Yarın, mezarlarımızı parayla alacağız. Zamanla soyu tükenenlerin mezarları yok edilecek. Oysa mezarlığın yarısını rahmetli Niyazi Aga(İzgi) kırk yıl önce bağışladığı tarlaydı.

Yakında evlerdeki damlarda hayvan bakılamayacak. Köyün dışına dam yapılması gerekiyor ve köydekilerin çoğu yapamayacak. 2019’dan itibaren çevre, temizlik, emlak ve tabela vergileri geliyor.

Belediyenin su şirketi zaten su akmasa da faturaları göndermeye başladı. Telefon ve elektrik tarifeleri değişti.  Köyler geri gelsin, aksi takdirde ekonomik şartlar köydekileri kentlere göçe zorlayacak.

Tarım İstasyonları kurulmalı

Kırsal kesimde küçük üreticiler için benim önereceğim çözüm tarım araçlarının üreticilere kira ile verileceği tarım istasyonlarının kurulmasıdır. Bu istasyonlarda çeşitli motor gücünde traktörler, römorklar, kamyonetler, pulluklar, ilaçlama ekipmanları, tohum ekme ve gübreleme elemanları,  kısaca demirbaş olarak tabir edebileceğimiz tüm makine ve ekipmanlar bulunacak.

Tarım istasyonlarında mazot istasyonu ve tamirhane bulunacak. Ayrıca bu istasyonlarda eğitim salonları, banka şubeleri, bankamatikler, gübre, tohum ve ilaç satış ofisleri de yer alacak. İstasyonlarda ziraat mühendisi, ziraat teknisyeni, veteriner ve toprak analiz laboratuarı bulunacak. Böylece çiftçi ne ekeceğine, ne gübre kullanacağına sağlıklı karar verecek.

Bu yapılanmayla, verilecek eğitimlerle kırsal alandaki nitelikli iş gücü sayısı da artmış olacak. Bu şekilde üreticiler, tarımsal alet ve ekipman için para harcamayacak ve üretim maliyetleri düşecek, Ayrıca -Damla sulaması teşvik edilecek, gerekli ekipman ucuza, belli büyüklüğün altında tarlası olanlara ücretsiz verilecek.

Ayrıca ekilmeyen toprakları satın almak isteyen çiftçilere 20 yıl vadeli faizsiz kredi verilerek tarımsal üretim teşvik edilmeli.

MERALAR ELDEN GİDERKEN

AKP yerel seçimleri kazanmak için sürekli il belediyelerin hizmet alanlarını genişletti. Önce Büyükşehir sayısını, etki alanlarını ve yetkilerini arttırdı. Büyükşehirleri Antalya ve Balıkesir örneğinde olduğu gibi kaybedince, daha önemlisi ufukta İstanbul ve bilhassa Ankara’yı kaybetme tehlikesi belirince “Bütün şehire” geçildi.

Yüzelli yıllık “İl Meclisi” uygulamasına bu yasayla son verildi. Oysa il genel meclisleri, il parlamentosuydu. Yetkileri daha da arttırılıp, il genel meclisi ve belediye meclisleri seçimlerinde halkın temsilini arttırmak için dar bölgeye geçilmesi gerekirken aksine ortadan kaldırıldı. Halkın özgürce seçtiği sadece muhtarlar kaldı. Onlar da günümüzde devlet memuruna dönüştürüldü.

Siyasi iktidar hiçbir hazırlık yapmadan her yetkiyi Bütünşehir başkanına verdi. İlçe belediyelerinin yetkileri kuşa çevrildi. Gerçi özel inşaat izinleriyle, balıkçı barınağı yapma, taş ocağı ve mermer madeni açma yetkilerini bırakmadı.

Bütünşehir yasasıyla büyük bir gasp devlet eliyle yapıldı. Köy tüzel kişiliği kalktı ve her köy mahalle oldu. Köy tüzel kişiliğinin elinde olan tüm araçlar, ekipmanlar, binalar ve araziler belediyelere geçti.

Boğa

pınarlar

 

Ekrem Hayri Peker

Kimya Mühendisi