LİBYA SICAĞINDAN SİBİRYA SOĞUĞUNA…1…. Bir Mühendis Yetişiyor…

Köşe Yazarımız Ahmet Koçak idealist bir mühendisin yaşadıklarını kaleme aldı. Koçak;

Cüneyt Gültekin, oğlumun Yıldırım-Mücelleddin Mahallesi’nden arkadaşıdır. Oğlum Hakan Bursa Anadolu Lisesi’nde okurken o da Ulubatlı Hasan Anadolu Lisesi’nde okuyordu. Her ikisi de başarılı çocuklardı ve ikisi de mühendis oldu. Halen arkadaşlıkları devam eder.

Libya ve Rusya’da çalışan Cüneyt’i aradım yurtdışı şantiyelerde yaşadıklarını anlatmasını istedim. Sağ olsun beni kırmadı Kaplıkaya’da bir kafeteryada buluştuk. O anlattı ben dinledim ve yazdım.

Söyleşiye başlamadan önce Cüneyt’e lisede okurken yaptığım bir şakayı yazayım: Yirmi yıl önce Yeşilyayla Mahallesi’nde bahçeli bir eve kiracı olarak taşınmıştım geçici bir süreliğine. Cüneyt arkadaşını ziyaret için bize gelmiş; bitişik bahçede komşum olan kırklı yaşlarında, evlenmemiş Yusuf’la karşılaşmışlar. Yusuf, bol sigara içer, sonuçsuz, yarım tümcelerden oluşan, dağınık sözlerle konuşur, uzun uzun konuşmayı severdi. Dinleyen birini buldu mu da susmak nedir bilmezdi. Cüneyt’e hoş geliş edip başlamış konuşmaya: “Şimdi Cüneyt, sen bilmezsin biz eskiden. Ben hep Maltepe içerim. Biliyorsun bu zıkkım. Geçen belediye otobüsünde biri ile karşılaştım. Karşıdaki sitede bir adam da var. Neyse boş ver adını şimdi. Bu gün de hava ne kadar. Marketlerde her şey de baya pahalı…” şeklinde devam eden konuşmasına başlamış. Yusuf’un konuşması; konuşma metni zihninde düzgün bir şekilde hazırlanmış da biri bir tekme vurup dağıtarak diline göndermiş gibidir.  Çocuklar onu dinlerken anlam çıkarmaya uğraşmış bir türlü çıkaramamışlar. Önceden onu çok dinleyen Hakan, Cüneyt’in Yusuf’u dinlerken soru ve hayret dolu bakışlarını görünce “pıhh!” diye gülmüş. Ayıp olur diye gülmesini tutmuş. Yusuf’u dinleyen Cüneyt de Hakan’ın başlattığı gülüşten cesaretle “pıh”lamış. Onun güldüğünü gören Hakan kendini tutamayıp kahkaha atmış. Gülüşünü durduramayınca kaçıp eve girmiş. Yusuf’un karşısında tek başına savunmasız kalan Cüneyt, dikkatle dinliyormuş numarası yaparak anlamsız konuşmayı bir süre daha dinlemeye devam etmiş. Sonunda o da kendisini tutamayıp basmış kahkahayı. Gülmesine engel olamayınca o da eve kaçmış. Yusuf ortada bir başına kalakalmış. Gençlerin gülmelerine bir anlam verememiş.

Bahçeye çıktığım zamanlarda komşu Yusuf konuşur, ben dinlerdim. İlk dinlediğimde meseleyi anladığımdan dinlermiş gibi yapar, arada; “ya demek öyle, vay be, hım” diyerek durumu idare ederdim. Gençler durumu idare edememiş, bu feci durum yaşanmıştı.

Eve geldiğimde Hakan, Yusuf amcalarına gülüp Cüneyt’le yanından kaçtıklarını, çok ayıp ettiklerini anlattı. Ertesi gün telefonla Cüneyt’i arayıp şaka yapmak istedim;

“Cüneyt, dün Yusuf amcana gülmüşsün doğru mu?”

“Doğru. Güldük. Konuştuklarından bir şey anlamayınca komiğimize gitti. Siz, onun dediklerinden bir şey anlıyor musunuz?”

“Hayır, ben de anlamıyorum ama sizin gibi gülüp yanından kaçmıyorum. Gülmeniz nelere sebep oldu biliyor musun Cüneyt?”

“Ne oldu ki?”

“Senin gülmeni onuruna yediremeyen Yusuf amcanız intihar etmiş dün!” Uzunca bir süre sessizliğin ardından:

“Nee? O kadar mı üzülmüş?”

“Evet, maalesef üzücü bir olaya yol açmışsınız.”

“Çok üzüldüm Ahmet amca. Keşke gülmeseydik. Ölmüş mü?”

“Hayır ölmemiş. Ben sana şaka yaptım Cüneyt. İntihar falan etmedi. Korkma. Yusuf amcanız bugün yine formundaydı. Beni bahçede yakaladı. İki saat onu dinlermiş gibi yaptım. Çok yoruldum.”

Cüneyt, Yıldız Teknik Üniversitesi Elektrik Mühendisliği bölümünü bitirdi. Staj yaptığı, elektrik malzemeleri pazarlayan şirket onu işe almak istemiş. Bu şirket hayal ettiği olanakları sağlamadığı için işi kabul etmemiş.

İstanbul’a ilk gittiğinde sevemediği şehri sonradan çok sevmiş. Bursa gibi küçük bir kentte nasıl yaşadığına şaşırmış. İstanbul’da iş bulup çalışmayı düşünmüş bir süre iş bulamamış. Saç baş dağınık, bolca yatarak geçirmiş günlerini. Yine saç sakal, moral dağınık bir haldeyken bir arkadaşı telefon etmiş; falan şirkete git seninle iş görüşmesi yapacaklar, deyince hemen kendisine çeki düzen verip görüşmeye gitmiş.(Devam edecek)

ahmet.kocak16@hotmail.com