Bütün kerametiniz, içtiğim çay kadar

Yeni gazete, yeni köşe, tekrar merhaba…

Malumunuz olduğu üzre, burnumuz uzun, her işe dalıyor, öyle olunca, rahatsız olan, kızan, kendi kızmayıp gaza gelen abi ve ablaların gazabı sert oluyor.

Bir de o gazaba gülünce, cırmıklamaya çalışıyorlar.

Mürekkepli gazetem hiç olmadı ama, internet gazetelerinde köşelerim oldu.

Ben Gazeteci değilim, bir çoğunun tırnağı bile olamam.

Merak ve heves işte, elbet bir de birilerini kızdırmanın dayanılmaz hafifliği yazdırıyor insana.

Çok kızıyorlar, çok.

Akıllı yayıncılar, köşe vermeyip, köşe vermesikleri için böbürleniyorlar.

Köşe verip geri alanlar daha bir gururlu anlatıyor olanı…

“Attık”…

Peh peh peh…

Başarıya bak…

Sanki geçimim onlara bağlı.

Oğlum, bütün kerametiniz, içtiğim çay kadar.

Çayı ben sanayideki kaportacıda içiyorum.

Dolarla maaş vermiş sanki.

Gülüp dalga geçince, daha çok bozuluyorlar, daha çok gülüyorum.

Ne yapayım?

Sizler gibi iktidar yanlısı muhalif duruş sergilemek mümkün değil.

Bir de kendi halinizi görebilseniz.

Bazıları daha eğlenceli, önce para vereceklerini söylüyor, sonra içecekleri iki birayı kar sayıp yazdırmıyorlar.

Söz vermese, zaten para talebim olmamış ki.

Gel de gülme.

Hani, yolları ayırmışuz, dert değil…

Yazdırmamakla, övünmeniz.

Komiksiniz hacılar.